Petro Kholodnyj (1876-1930)

Petro Kholodnyj (1876-1930)

Kholodny, Petro [Holodnyj], Γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1876 στο Pereiaslav, Poltava gubernia, πλέον Κίεβο. Διακεκριμένος ζωγράφος, χημικός στο επάγγελμα. Απόφοιτος της σχολής ζωγραφικής του Κίεβο, άρχισε να εκθέτει τα έργα του το 1910. Οι πρώτοι πίνακές του περιλαμβάνουν την ιστορία ενός κοριτσιού και του Peacock (1916), του Ivasyk και της μάγισσας, του ανέμου, της Κατερίνας και μιας γκρίζας μέρας. Ως χημικός, ενδιαφερόταν για την κατασκευή χρωμάτων και τεχνικών εφαρμογής. Το 1914 προσελκύστηκε από τις αρχαίες εικόνες της Γαλικίας, γοητεύτηκε με την τεχνική tempera την οποία και χρησιμοποιούσε συχνά. Κατά τη διάρκεια του ουκρανικού αγώνα για ανεξαρτησία (1917-20), ο Kholodny εργάστηκε στη Γραμματεία Δημόσιας Εκπαίδευσης της Κεντρικής Ράντα και στο Υπουργείο Παιδείας. Στον κατάλογο της Εθνικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας ήταν αναπληρωτής υπουργός Παιδείας. Άφησε την Ουκρανία με την κυβέρνηση της ουκρανικής εθνικής κυβέρνησης το 1920 και εγκαταστάθηκε στο Lviv το 1921.

Η επόμενη περίοδος αποδείχθηκε η πιο παραγωγική στην καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Kholodny. Το 1922 συνέβαλε στην ίδρυση του κύκλου των υποψηφίων ουκρανικής τέχνης και έλαβε μέρος στις εκθέσεις του. Άρχισε να ζωγραφίζει εικόνες και εκκλησίες και να σχεδιάζει βιτρό παράθυρα. Τα κύρια έργα της περιόδου αυτής είναι οι εικόνες και τα βιτρό παράθυρα της Εκκλησίας Κοίμησης στην Λιβόβ, το τέμπλο και οι τοιχογραφίες του παρεκκλησίου της Ελληνικής Καθολικής Θεολογικής Σχολής στο Lviv, πολυάριθμες εικόνες των ενοριακών εκκλησιών στο Radelychi, Kholoiv, Borshchovychi, και Zubrets, και τα βιτρό παράθυρα της εκκλησίας στα Mraznytsia. Τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου του, που έχουν τις ρίζες τους στις ουκρανικές καλλιτεχνικές παραδόσεις που εξελίχθηκαν από τη σύνθεση της βυζαντινής εικονογραφίας με τη λαϊκή τέχνη, ήταν η ενότητα της σύνθεσης, η πρωτοκαθεδρία της γραμμής και τα αρμονικά, ζεστά χρώματα. Στα παράθυρα από βιτρό, ο Kholodny παραθέτει στοιχεία καθαρού χρώματος γυαλιού για να επιτύχει ελαφρότητα και διαφάνεια. Δημιούργησε πολλά πορτρέτα: Βολωμούμυρο Σαμιιλένκο, Αντρι Νικόφσκι, Γιουλιαάν Ρομαντσούκ, Αναστάσιος Γκόσιφ Σλίπυ και αξιωματικούς του στρατού της Ουκρανίας, όπως οι στρατηγοί Μύκολο Γιουνάκβι, Μάρκο Μπερούτκο, Βολωμούμυρ Σάλσκι, Μυχάιλο Ομελιάνοβιτς-Παβλένκο, Γιούρια Τιουτουύννικ και Βολωμούμυρ Σινκλέρ και του συνταγματάρχη Ντμίτρο Βιτόφσκι. Ιστορικές συνθέσεις, όπως η έξοδος από το κάστρο, η εξτρατία του πρίγκιπα Ιχόρ κατά των Κουμάνων.

Το στυλ του Kholodny μπορεί να περιγραφεί ως ένας ώριμος ιμπρεσιονισμός μιας ουκρανικής ποικιλίας που είναι βαθιά λυρική. Τα νεοβυζαντινά έργα του, τα οποία ανταγωνίζονταν εκείνα του Μυχάιλο Μποϊτσούκ, αποκάλυψαν νέες δυνατότητες του αρχαίου στυλ, απαλλαγμένες από σχηματισμό ή αρχαϊσμό. Ο Kholodny εργάστηκε επίσης στην γραφική τέχνη, αναπτύσσοντας το δικό του στυλ σχεδίασης. Μια μεταθανάτια έκθεση των έργων του πραγματοποιήθηκε στο Lviv το 1931. Μετά την κατοχή του Κόκκινου Στρατού του Lviv, πολλά από τα έργα του Kholodny καταστράφηκαν για το φερόμενο «εθνικιστικό» τους πνεύμα.