Ιλιά Γεφίμοβιτς Ρέπιν, Οι Βαρκάρηδες του Βόλγα.

Ilya Repin - Barge Haulers on the Volga

Δεμένοι οι εξαθλιωμένοι χωρικοί με τον χοντρό δερμάτινο ιμάντα, έσερναν τις μαούνες των αφεντικών, όλοι μαζί, έξω απ` τα νερά του Βόλγα, τραγουδώντας ρυθμικά, έϊουχνιεμ, έϊουχνιεμ… (βογγητό).

Τα ανθρώπινα αυτά υποζύγια, δούλοι των γαιοκτημόνων, ήταν τα βασανισμένα παιδιά της Ρωσίας, κατάδικοι, χωρίς να έχουν κάνει κάποιο κακό, η βαθιά φωνή που έβγαινε απ` τα βάθη της απέραντης ρωσικής στέπας και των πυκνών δασών.

Ο πίνακας, οι βαρκάρηδες του Βόλγα, από την Ilya Repin είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους, αλλά εμβληματικούς πίνακες στην ιστορία της ρωσικής τέχνης. Απεικονίζοντας τη σκληρή εργασία που υπέστησαν οι άνθρωποι υποζύγια. Ο πίνακας είναι πολύ συναισθηματικός, δείχνοντας όλα τα διαφορετικά χαρακτηριστικά και προσωπικότητες των ανθρώπων που έγιναν για να κάνουν τέτοια δουλειά.

Ο πίνακας, είναι ένας από τους πρώτους πίνακες του Repin. ο καλλιτέχνης εξακολουθούσε να σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών αφού το ολοκλήρωσε. Εκείνη την εποχή, ο Ρέπιν εργάστηκε ως επί το πλείστον σε θρησκευτικούς πίνακες βασισμένους σε βιβλικά χωρία, οπότε η ξαφνική του μετάβαση στον ρεαλισμό ήταν απρόσμενη.

Στη δεκαετία του 1860, ως μέρος της απλής προετοιμασίας του για έναν πιίνακα για τον Iov, ο Repin έκανε ένα σύντομο ταξίδι στην Ust-Izhora, μια μικρή πόλη κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Σύντομα ο καλλιτέχνης παρατήρησε μια ομάδα ανθρώπων που έσερναν μαούνες στον Ποταμό. Η αντίθεση των φτωχών και εξαθλιωμένων εργατών που τραβούν τις μαούνες έναντι της ακμάζουσας και πλούσιας ανώτερης τάξης επηρέασε σημαντικά τον Repin. Αμέσως δημιούργησε το πρώτο σχέδιο ακουαρέλας του πίνακα. Η σύνθεση αυτού του πρώτου σχεδίου ήταν πολύ ασαφής και δεν εξέφραζε καλά όλα τα συναισθήματα που ήθελε να δείξει ο Repin, οπότε ο καλλιτέχνης έκανε ένα ταξίδι στον ποταμό Βόλγα για να μάθει περισσότερα για τη ζωή των αυτών των ανθρώπων. Εκεί συνέχισε να εργάζεται για κάθε χαρακτήρα και τη σύνθεση του μελλοντικού αριστουργήματος.

Ο Ρέπιν έμεινε στην πόλη της Σαμάρα , που βρίσκεται στον ποταμό Βόλγα, για όλο το καλοκαίρι, εξοικειωμένος με την καθημερινή ζωή των εργατών, μιλώντας μαζί τους και γνωρίζοντάς τους. Ένα άτομο με το οποίο ο Ρέπιν εξοικειώθηκε ήταν ο εργάτης Κανίν, ο οποίος ήταν μοναχός, αλλά έφυγε από το μοναστήρι. Ο Kanin είναι μια από τις κεντρικές μορφές του πίνακα.

Η σύνθεση του πίνακα δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε ο θεατής να αισθάνεται ότι η ομάδα των φορτωτών φορτηγίδων κινείται προς το πλαίσιο του πίνακα, σαν να προσπαθούν να βγουν έξω από τον καμβά. Κάθε μεταφορέας φορτηγού έχει μια διαφορετική έκφραση με βάση τις πραγματικές εντυπώσεις της ζωής που ο Ρέπιν συγκέντρωσε κατά τους μήνες που πέρασε στο Βόλγα. Στην άκρη δεξιά της ζωγραφικής βλέπουμε ένα πλοίο, το σύμβολο της προόδου του Ρέπιν που θα αντικαθιστούσε, τελικά, τις βαριές μαούνες με μηχανήματα. Ο πίνακας στο σύνολό του ήταν μια κριτική στα κοινωνικά ζητήματα του 19ου αιώνα. Χαρακτηριστική είναι η κίνηση του νεαρού στη μέση που με χαρακτηριστικό τρόπο προσπαθεί να απελευθερωθεί από το ζυγό με το βλέμμα πέρα από τον ορίζοντα.

Ο πίνακας παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 1873 στην Αγία Πετρούπολη σε μια έκθεση που τελικά θα πήγαινε στη Βιέννη για την εκδήλωση της Παγκόσμιας Έκθεσης. Η αντίδραση του κοινού ήταν αμφιλεγόμενη: ακαδημαϊκοί ζωγράφοι αντέδρασαν αρνητικά, επικρίνοντας τον πίνακα. Άλλοι καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές επαίνεσαν το έργο, μεταξύ των οποίων ο Nikolai Gogol και ο Fyodor Dostoevsky. Στην Παγκόσμια Έκθεση στη Βιέννη οι αντιδράσεις παρέμειναν αμφιλεγόμενες, αν και ο πίνακας αγοράστηκε από τον δούκα Βλαντιμίρ Αλεξάντροβιτς. Επί του παρόντος ο πίνακας εκτίθεται στο Ρωσικό Μουσείο στην Αγία Πετρούπολη .

Ακούστε στον παρακάτω σύνδεσμο το τραγούδι των βαρκάρηδων του Βόλγα από τη χορωδία του Κόκκινου στρατού.